มาระบายในพันทิพ เพราะชีวิตนี้ คงเขียนให้ใครอ่านไม่ได้

ไม่กล้าเขียนเรื่องทั้งหมด แต่ก็อยากระบาย
คือถูกชะตากับคนๆนึงมาตั้งหลายปีแล้ว เจอกันในที่ๆไม่น่าจะเจอกันได้ แต่ก็พรากกัน ไม่เจอสองปี ตลอดเวลาก็นึกถึงนะคะ พอมาเจอกันอีกทีในที่ๆไม่น่าจะได้เจอกันอีก (คนละที่กับครั้งแรกนะคะ คราวนี้ ข้ามน้ำ ข้ามทะเล ข้ามทะเลทราย ภูเขา และต้นไม้ใหญ่ อิอิ เว่อร์ละ) และมีโอกาสได้คุยด้วย รู้สึกอุ่นใจ พออยู่ด้วยแล้วรู้สึกดีอย่างอธิบายไม่ได้เลย
ที่ผ่านมา ไม่เคยเปิดหัวใจตัวเองเลยค่ะ ใครมาจีบก็ไม่สน ทั้งๆที่โสด
มาคิดอีกที การแอบมีความรู้สึกดีใครข้างเดียว ก็ทำให้เรามีความสุขมากกว่าการที่เราเป็นมากกว่านี้ก็ได้

ไม่เคยต้องเครียดที่เวลาโทรไปแล้วไม่รับ เพราะไม่เคยโทร
ไม่เคยต้องเครียดที่เขาไม่บอกรัก เพราะไม่มีวันได้ยินอยู่แล้ว
ไม่เคยต้องร้องไห้ เมื่อทะเลาะกัน เพราะไม่มีโอกาสที่จะได้เถียงกัน
ไม่เคยทุกข์ที่รู้สึกว่าเค้าไม่รักเราแล้ว เพราะเค้าก็ไม่เคยรักเราอยู่แล้ว
มีแต่ความสุข ที่เห็นเค้ายิ้มได้
มีแต่ความสุข ที่ได้พูดกันแล้วอุ่นใจ
มีแต่ความสุข ที่ฟังเค้าแล้วถูกชะตา
และก็คิดอยู่ตลอดว่าในอนาคต คู่ชีวิตเค้าคงโชคดีมาก

โลกไม่ได้สวยค่ะ เพราะก็ทำใจไม่ได้เหมือนกันที่จะเห็นเค้ารักผู้หญิงคนอื่น
ไม่ได้อยากครอบครอง แต่ก็ไม่อยากให้เค้าถูกครอบครอง
อาจจะหวังอยู่ลึกๆ แต่ถ้าเลือกได้ ขอเป็นแบบนี้ไปเรื่อย มันเก็บมาฟินที่บ้านได้ตลอด ดีกว่าเป็นอะไรกัน ความฟินมันลด 555
เพราะเราอาจจะยังไม่รักเค้า หรือว่าอะไรก็ตาม เค้าเป็นคนที่ทำให้เรามีความสุขตลอด

มาบ่นๆๆๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เอาล๊อกอินพี่ชายมาเล่นในพันทิพเป็นเดือนละ ติดใจ อิอิ มันลำบากใจที่จะต้องบอกคนที่เรารู้จัก มาในนี้รู้สึกเหมือนอยู่กับครอบครัวที่พ่อแม่ สอน บ้าง เกรียน บ้าง แต่ก็ไม่เคยบอกว่า “หยุดเพ้อได้ละ ไปทำงาน!!!” 555 ไปทำงานละค่ะ

ปล. ทำไมมันไปเป็นกระทู้ไร้สังกัดเนี่ย สะกดผิดเลย edit แต่กระทู้ได้โดนย้ายจากสยามไปไร้สังกัดหลังการ edit spelling แงๆๆ
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่